'Seviyor sevmiyor' diye papatya
falina bakar asiklar..ama bir soru vardir ki,onun fali yoktur...Asil soru da o odur..'Seviyor
muyum,sevmiyor muyum?'
Dünyada yasayan öteki
insanlarin senin için hala bir degeri varsa ,ona karsi tutumunu toplumun köhne ve manasz
kurallarina göre ayarliyorsan ve açik açik sanki var oldugunu haykirircasina sevdigini
söylemiyorsan, sevmiyorsun demektir.
Yok senin için herseyden degerliyse,gözünü yumdugun anonu
görebiliyorsan,o bütün sarkilarda,resimlerde,siirlerde ise,ona muhtac oldugunu
söylemekten utanmiyorsan,senin içten ve büyük sevgine karsilik vermeyeceginden
korkmuyorsan,onun için herseyi ama herseyi yapacak gücü kendinde buluyorsan,her hali
sana ayri ayri güzel geliyorsa,karsisinda kendini çocuk gibi hissediyorsan,onun için
yasiyorsan ve yine birgün onun için bildigin bilmedigin bütün düsmanlklara karsi
koyabileceksen,o her geçen dakika sende biraz daha büyüyorsa ve kendi kendine onu
kendinden bile çok sevdigini bütün inanmisliginla itiraf edebiliyorsan,birgün o seni
hiç sevmedigini söylese bile senin sevginde azalma olmayacaksa ve ölünceye kadar onu
asklarin en ölümsüzülügüyle sevebileceksen, SEVIYORSUN demektir.
O olmadigi zamanlar kalabalik içinde
bile onunla olmaktan gelen derin yalnizligi duymuyorsan,onun karsisinda bütün duygularin
felce ugramiyorsa,elini tuttugunda için titremiyorsa,yüzüne baktigin zaman basin
dönmüyorsa sevmiyorsun demektir.
Sokakta gördügün her yüzde ondan birseyler aramiyorsan,güzel
bir manzara onu hatirlatmiyorsa,uykudan uyandiginda yasamakta oldugundan önce onu
hatirlamiyorsan,omuzlarina dökülmüs saçlari,isik saçan gözleri aklina
gelmiyorsa,durup durup avuçlarinin sicakligini özlemiyorsan,sevmiyorsun demektir.
O kendinden önce kim olmussa, hepsini hiç tanimamisçasina ve
bütün hatiralarini hiç yasamamiscasina sana unutturmamissa,bütün kisileri ve esyalari
bir kenara itip yeryüzünde tek insan olarak sana gelmemisse,onu en azindan yasamak kadar
arzu etmiyorsan ve yanindayken bile her yerini ayri ayri özlemiyorsan sevmiyorsun
demektir.
